Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

o wyrazach

См. также в других словарях:

  • i — 1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w… …   Słownik języka polskiego

  • i — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik samogłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}i {{/stl 8}}{{stl 7}}w wyrazach takich jak {{/stl 7}}{{stl 8}}igła, imię… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • alomorf — m IV, D. u, Ms. alomorffie; lm M. y jęz. «funkcjonalnie obojętny wariant morfemu (np. męk ║mąk ║męcz w wyrazach męka, mąk, męczyć)» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • bez- — 1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu» a) «tworzy przymiotniki z sufiksami owy, ny, y (po k, g: i) np. bezcelowy (od bez + celu), bezgotówkowy, bezksiężycowy; bezbłędny, beznadziejny …   Słownik języka polskiego

  • dez- — «przedrostek w wyrazach pochodzenia obcego, występujący przed samogłoską, oznaczający przeciwieństwo, odwrotność, zaprzeczenie tego, co zawiera drugi człon złożenia (odpowiednik de stawianego przed spółgłoską), np. dezaktualizować, dezaprobata,… …   Słownik języka polskiego

  • epanalepsa — ż IV, CMs. epanalepsasie; lm D. epanalepsaeps lit. «figura stylistyczna polegająca na powtarzaniu wyrazu lub zespołu wyrazów nie bezpośrednio, lecz po innych wyrazach wtrąconych, albo na zaczynaniu i kończeniu tym samym wyrazem zdania lub wersu,… …   Słownik języka polskiego

  • geminata — ż IV, CMs. geminataacie; lm D. geminataat jęz. «spółgłoska podwojona, np. w wyrazach panna, netto» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • jednoznaczny — 1. «mający jedno znaczenie: dopuszczający jedną tylko możliwą interpretację, nie budzący wątpliwości, dokładnie określony; wyraźny» Jednoznaczna ocena, wymowa faktów. Jednoznaczna sytuacja. 2. «o wyrazach, zwrotach, formach itp.: znaczący to… …   Słownik języka polskiego

  • jotacja — ż I, DCMs. jotacjacji, blm jęz. «pojawienie się spółgłoski j w wyrazach, najczęściej przed samogłoskami nagłosowymi i między samogłoskami» …   Słownik języka polskiego

  • konotować — ndk IV, konotowaćtuję, konotowaćtujesz, konotowaćtuj, konotowaćował, konotowaćowany 1. log. «w odniesieniu do wyrazów: znaczyć, współoznaczać» 2. jęz. «o wyrazach i formach wyrazowych: wskazywać pośrednio na konieczność występowania w tekście… …   Słownik języka polskiego

  • kropka — ż III, CMs. kropkapce; lm D. kropkapek 1. «znak graficzny w kształcie okrągłej plamki; punkt» a) «znak interpunkcyjny stawiany na końcu zdań oznajmujących, po wyrazach skróconych i po cyfrach, oznaczających liczebniki porządkowe» ∆ Trzy kropki… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»